سفارشات امام صادق (علیه السلام) به روزه داران

امام صادق علیه السلام در حدیثی زیبا می فرماید :
از جمله این که حالت تو در حال روزه ‌ات این باشد که خود را مشرف به آخرت بینی و حالتت حالت خضوع و خشوع و انکسار و خواری باشد و حالتت حالت بنده ترسان از مولایش و دلت پاک از عیوب و باطنت مبرای از حیله و مکر باشد و از آن چه غیر از خدا باشد بیزاری جویی و در روزه خود ولایت خود را برای خدا خالص گردانی و از خدای قهار حقا بیمناک باشی و جان و بدن خود را برای محبت و ذکر او فارغ گردانی و بدن خود را برای عمل به اوامر او و آن چه تو را به آن دعوت کرده است و غیر این ها از آن چه در باب آن توصیه شده است مهیا سازی و جوارح خود را از محظورات و مخالفات به ویژه زبان راحتی از مجادله و سوگند راست محفوظ داری.
سپس در آخر روایت فرمود :
اگر به آن چه برای تو بیان شد عمل کردی حقا به آن چه برای روزه دار حق است عمل کرده‌ ای و اگر از این ها کم گذاشتی از فضیلت روزه خود کم گذاشته ‌ای و ثواب آن به اندازه کمبود از آن چیزی است که بیان شد.
من می‌ گویم :
پس به آن چه در این وصایا از وظایف روزه دار است نظر کن و سپس در تأثیرات آن تأمل نما و بدان که اگر کسی خود را مشرف به آخرت بیند دل خود را از دنیا خارج سازد و جز به تهیه توشه آخرت نپردازد و هم چنین اگر قلبش خاضع شود و شکسته و خوار گردد از فرح به غیر خدا دوری گزیند و میل به آن ننماید و هر کس روح و بدنش برای خدا، خوار و ذلیل باشد و از هر چیزی سوای خدا بیزاری جوید روح و قلب و بدن و تمامت او در ذکر خداومحبت خدا و عبادت خدا غرقه شود و روزه دار روزه مقربین باشد. خدا به حق مقربانش، ما را چنین روزه‌ ای روزی گردند هر چند که یک روز در عمرمان باشد.
کتاب ترجمه المراقبات – ص ۲۰۷
تألیف : عارف کامل میرزاجواد آقاملکی تبریزی (ره)