آقای غریب من ظهور کن

باور کنین بی گناهم ... 

آقای من؛

دوست دارم برای تو بنویسیم، برای تویی که تمام ایل و تبارت دغدغه دین مرا داشتن.

منی که ایل و تبارم هم نتوانستن از خجالت شما در بیاین.

چه کنم؟ تقصیر من نیست. من در عصری به دنیا آمدم که حجت خدا از نظرها غایب است.

من در عصری زندگی می کنم که هر چه می گذرد دینی که به نسل بعد واگذار می شود بیشتر آب می‌رود.

من در عصری زندگی می کنم که عرف مهم تر از شرع شده.

من در عصری زندگی می کنم که ترس از مردم جای ترس از خدا رو گرفته است.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آقای غریب من ظهور کن ..... آنوقت پر از عطر طراوت حضور خواهم شد

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ