توصیه‌های آیت‌الله مجتبی تهرانی برای ماه شعبان

  توصیه‌های آیت‌الله مجتبی تهرانی برای ماه شعبان

آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی می‌گوید : ماه شعبان ، ماه پیغمبر است ؛ حال او می‏خواهد بندگان را شست‌وشو داده و وارد دریای رحمت کند ، پس از ما می‏خواهد که ما با استغفار و توبه ، به او کمک کنیم تا او ما را شست‌وشو دهد .

دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌ الله حاج آقا مجتبی تهرانی همزمان با فرارسیدن ماه شعبان ، شرح حدیثی از امام حسین(ع) توسط این مجتهد فقید را منتشر کرده است که برای عموم علاقه‌مندان ذکر می‌شود .  

 

 

 

 

 

 

حتما به ادامه مطلب بروید و این شرح حدیث رو کامل بخونید :  

 

* با استغفار، پیغمبر را کمک کنید !

روی عن الحسین ‏بن ‏علی (ع) قال : الِاسْتِدْرَاجُ مِنَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ لِعَبْدِهِ أَنْ یُسْبِغَ عَلَیْهِ النِّعَمَ وَ یَسْلُبَهُ الشُّکْر .

این روایت از امام حسین (ع) نقل شده است که حضرت فرمودند : استدراج از ناحیه خداوند نسبت به بنده‏اش ، به این معنا است که خدا « نعمتی » را به سمت بنده می‏فرستد و سرازیر می‏کند و از آن طرف ، « شُکر » را از او می‏گیرد .

*معنای «استدراج »

من در گذشته روایات متعدّدی را در ارتباط با « رابطه میان حوادث و گرفتاری‏ها با معصیت و گناه » خوانده‏ام که اینجا ، جای مطرح کردن آن‏ها نیست ؛ ولی در این روایت بحثی راجع به استدراج داریم که یکی از دلایل گرفتاری‏های انسان را در بر دارد ، امام حسین در این روایت ، استدراج را معنا می‏کنند که گاهی خدا به بنده‏اش نعمت می‏دهد ، ولی از آن طرف بنده ، شکر نعمت را به جا نمی‏آورد ؛ این به خاطر آن است که خداوند حالت شکرگذاری را از بنده سلب کرده است .

*چرا « استدراج » ؟!

اینجا سؤال پیش می‏آید که چرا خدا چنین می‏کند و حال شکر را از بنده‏اش می‏گیرد ؟ او که نعمت را به بنده می‏دهد ، توفیق شکر را هم به او بدهد ! یعنی چه که او نعمت را بدهد ولی توفیق شکر را از او بگیرد ؟ چرا خدا توفیق شکر را از بنده‏اش می‏گیرد تا او نتواند شکر نعمت را به‏جا آورد ؟ اصلاً چه‏طور می‏شود که خدا با بنده‏اش چنین می‏کند ؟

*ناشکریِ انواع نعمت‏ها

حالا من خواهم گفت ، چه‏ طور می‏شود که استدراج پیش می‏آید . البته بنده اینجا نمی‏توانم زیاد روایت بخوانم و به نقل یک روایت بسنده می‏کنم . در روایتی از امام صادق (ع) آمده است که گاهی خدا به بنده‏اش نعمتی را می‏دهد ، او هم آن نعمت را در راه معصیت خرج می‏کند و با آن گناه می‏کند .

 

 

منظور از نعمت هم در این روایت فقط پول نیست ؛ چشم ، گوش ، دست ، پا و تمام قوای انسانی ، نعمت‏هایی است که خدا به انسان داده است . نعمت ، فقط پول و اسکناس نیست ! چشم‏هایتان را باز کنید و نعمت‏هایی را که خدا داده است ، بشناسید ! نعمت ، متّصله و منفصله دارد که تمام سرتاپای انسان و آن چیزهایی که متعلّق به او است را در بر می‏گیرد ، این یعنی اینکه « ای انسان ! همه وجودت و متعلقات وجودت ، نعمت‏های خداوند است » . اگر انسان نعمتی را در راه حرام مصرف کند و گناه کند ، خدا به او مهلت می‏دهد تا استغفار کرده و از این گناه‏ها توبه کند !

*استدارج راهی به سوی « کفر»

این چیزهایی که من می‏گویم ، متن روایت امام صادق است . چون خیلی فرصت ندارم ، همه روایت را نمی‏خوانم . آیه قرآن هم این مطالب را دارد و می‏فرماید : «إِنَّما نُمْلی‏ لَهُمْ لِیَزْدادُوا إِثْماً» ، خدا مهلت می‏دهد تا ببیند آیا تو استغفار می‏کنی یا نه ! اگر استغفار کردی مسأله‏ای پیش نمی‏آید ، امّا اگر استغفار نکردی ، خدا نعمتش را تجدید می‏کند ؛ یعنی نعمت را دوباره به تو می‏دهد . اینجا دیگر تو توفیق شکرگذاری نداری و در حقیقت ، خدا این توفقی را از تو سلب کرده است . این بی‏حساب نیست که خدا به بنده‏ای از بندگانش نعمت می‏دهد و در عین حال ، توفیق شکرگذاری را از او سلب می‏کند .

وقتی بنده گناه کرد و به‏ جای عقاب ، نعمت‏هایش زیاد شد ، کم‏کم با خودش فکر می‏کند که چرا این ‏همه گناه می‏کند ولی هیچ اتّفاقی نمی‏افتد ؟! نکند خبری نیست ؟! اصلاً شاید حلال و حرامی ، نعوذبالله در کار نیست ! از اینجا است که انسان به وادی کفر کشیده می‏شود .

*چرا وضع کفّار خوب است؟!

خود شما هم دارید می‏بینید که کفّار وضع مادّی‏شان خوب است ؛ این به خاطر همین مسأله استدراج است . اگر کسی بگوید : کفّار با توجه به اینکه این‏ همه گناه و فجور می‏کنند ، چرا باز هم وضعشان خوب است ؟ جوابش این است که خداوند آن‏ها را مبتلا به استدراج کرده و توفیق شکرگذاری را از آن‏ها گرفته است . این به ضرر آن‏ها است .

*ریشه گرفتاری‏های مسلمین

مسلمان‏ها هم از این جهت مانند کفّار هستند که اگر نعمت به آن‏ها برسد و آن را در راه غضب الهی مصرف کنند ، خدا برای توبه به آن‏ها مهلت می‏دهد ، اگر توبه کردند که هیچ ، وگرنه توفیق شکرگذاری از آن‏ها سلب شده و دچار استدراج می‏شوند . گرفتاری‏های ما هم از همین‏ جا نشأت می‏گیرد که ما نعمت‏ها را ، نعوذبالله در راه گناه صرف می‏کنیم و بعد مبتلا به انواع گرفتاری‏ها می‏شویم تا بیدار شویم و استغفار کنیم . این گرفتاری‏ها نیز ، پس‏گردنی‏هایی است که خدا برای باز شدن چشم بنده‏اش می‏زند که بنده بگوید : خدایا غلط کردم که نعمتت را در بیراهه خرج کردم !

حال اگر نعمت را در مسیر غضب الهی خرج کردیم و وقتی هم که خدا برای بیدار شدنمان ما را به گرفتاری‏ها مبتلا کرد ، باز هم چشم‏هایمان باز نشد و توبه و استغفار نکردیم ، اینجا است که دچار استدراج شده و نعوذبالله به وادی کفر کشیده می‏شویم ! من صریح می‏گویم تا جای هیچ بحثی باقی نماند .

*جایگاه و ویژگی ماه شعبان

*« استغفار کردن » کمک به « رحمة‏للعالمین » است !

امّا این مباحث را گفتم که یک تذکّر بدهم . ماه ، ماه شعبان است . ماه ، ماه استغفار است . ماه ، ماه پیغمبر اکرم است . ما در روایات داریم که حضرت فرمود : «أَلَا إِنَّ شَعْبَانَ شَهْرِی فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَنِی عَلَى شَهْرِی‏» ،  

ماه شعبان ، ماه من است ؛ خداوند کسی را که در این ماه به من کمک کند ، رحمت کند ! این یعنی چه ؟

پیغمبر چون رحمة‏للعالمین است ، کارش این است که برای همه ما رحمت باشد و همه ما را مورد رحمت قرار دهد ؛ ماه هم ، ماه پیغمبر است ؛ حال او می‏خواهد بندگان را شستشو داده و وارد دریای رحمت کند ، پس از ما می‏خواهد که ما با استغفار و توبه ، به او کمک کنیم تا او ما را شستشو دهد . 

 

*ماهِ شستشوی نبوی

پس این ماه ، ماه شستشو است ؛ ماه شستشوی نبوی است . ماهی است که پیغمبر امّتش را از گناهان شستشو می‏دهد و پیش خدا شفاعتشان را می‏کند . بیایید هر چه که ، نعوذ بالله ، کفران نعمت کردیم و بعد از آن هم استغفار نکردیم ، الآن چشمانمان را باز کنیم و استغفار کنیم .

*تناسب « آداب ماه شعبان » با « خصوصیّات صاحب ماه »

لذا شما ببینید ، در اعمالی که به عنوان آداب این ماه وارد شده است ، اوّل روزه آمده است ، دوم یک استغفار ذکر شده است و سوم هم باز استغفار وارد شده است . به مفاتیح‏الجنان مراجعه کنید ! برای این ماه دو استغفار ذکر شده است ؛  

 

یکی اینکه انسان هر روز هفتاد بار بگوید : «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ»  

 

از خدا استغفار می‏کنم و از او طلب توبه دارم ؛  

 

و دیگری اینکه هر روز هفتاد بار بگوید : «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ الْحَیُّ الْقَیُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ»  

 

از خدایی که جز او خدایی نیست ، مهربان و بخشنده است ، زنده و پاینده است ، طلب مغفرت می‏کنم و توبه می‏کنم ، این‏ها به خاطر آن است که این ماه ، ماه تطهیر نبوی برای امّت خویش است و پیغمبر می‏خواهد امّتش را تطهیر کند . این کار با استغفار امّت ، بر پیغمبر آسان می‏شود .