بگذارید گمنام باشم...

بگذارید گمنام باشم...

بگذارید گمنام باشم، به خدا قسم گمنام بودن

بهتر است از اینکه فردا،افرادی وصایایم را شعار قرار دهند و عمل را فراموش کنند.

شهید دهنویان

اینجا منزلی است برای همه ی آنهایی که می خواهند لحظه ای از زمین خاکی بکنند و به آسمان سلام دهند...
اینجا حضور کسانی را حس می کنی که دیگر جسم خاکی ندارند ..

راه باز است ، معبر ها همه پاک شده اند ،لابلای سیم خاردارها

پلاک ها چشمک می زنند و شهدا هنوز ایستاده اند
و با سر انگشت وفا ، نقطه رهایی را نشان می دهند . خط هنوز شکسته نشده است ،

ما هم مثل تو درگیر خاکیم ولی چشممان به آسمان است.

پس با ما همدل شو...