در دلی با شهدا

سالی پر از درد در میان هیاهوی غریبی که شهرمان را غبار غم بدجور درخود غرق می کند  . خسته از شیمیایی شدن در این شهر غریب از نامحرمان ...زود گریه می کنم از تنهایی ..دلم برای دوستان شهیدم  زود تنگ می شود... احساس می کنم دلشان پر از خون است و ازمن راضی نیست ... دوست داشتم در این میان بتوانم جبران کنم جبران همه کم و کاستی هایم را ... ولی دیگر از دست من حقیر هیچ چیز بر نمی آید شاید غصه خوردن هم از این شهر درد آلود برایم دردی را دوا نکند  غبار غم و گناه شهرم را فرا می گیرد ....نمی دانم خدا برایمان چه رقم می زند؟؟؟

همیشه از خدا کمک می خواستم شاید خدا نیز از من سیر شده بود ولی این را ُ هم می دانستم خدا نا امیدم نمی کند... از خدا می خواهم غبار غم از این شهر شهید پرور رخت بر بندد..اگر از بهشت سهمی نداریم   اگر گرمی هوا آرزوهای دنیویمان را می سوزاند    اگر گرد و غبار سر و رویمان را سپید می کند    اگر به اندازه چند سال پیر می شویم   اگر از لحاظ امکانات درد داریم   اگر چند سال است بیکار دنبال یه لقمه حلال از پارتی و رابطه فرا می کنیم اگر از پایگاه خودم مرا بیرون می کنند اگر قدرت آن را ندارم در میانم برادرانم لقب بسیجی را یدک بکشم  اگر درد دلم را چاه گوش نمی کند  اگر برای رفاقت از من باج می خواهند   اگر در این روزگار  از آشنایان انتظاری ندارم که کمکم کنند انتظار دارم کمک در نابودیم نکنند  اگر قفل بهشت را برایم باز نمی کنند    اگر در اداره اینقدرمی گرداننم تا خستگی تمام وجودم را بگیرد  اگر همه انتظار دارند وجودم ضد دینی باشد تا مورد توجه باشم اگر درس خواندم میان دختران بی عفت طلسم شده استاگر برای استخدامی به می خنندند اگر دردم را میبینند و زخم و زبانم می زنند    اگر شبهه انداختن در دینمان روج پیدا کرده  اگر دیوانه را در این شهر به تمسخر می گیرند  اگر برای ازدواج اولین چیزشان پول شده  اگر دلمان را غرق گناه می خواهند و.....................  خوشحالم   زیرا   در این دنیا همه امیدم شما شهیدان راه ولایت و شهدای گمنام شهرمان است من وقتی شما را دارم به هیچ چیز و هیچ کس دیگر نیاز ندارم زیرا شما محبوب خدائید و می دانم خدا به حرمت وجود شما این شهر را گلستان می کند