نذر «ابوالفضل سپهر» برای شهدای گمنام
نوشته بودند، روی همه قبرهای بهشت زهرای تهران، نام و نام خانوادگی و نام پدر کسی که دفن شده، نوشته شده… اما در بهشت زهرا قطعه‌ای هست به نام «گلزار شهدا» و آنجا نیز قطعه‌ای دارد به شماره «44»؛ صاحبان قطعه 44 در دو چیز شبیه یکدیگرند که یکی «گمنامی» آنهاست و دیگری، نام پدرشان است. در قطعه 44 نام پدر همه شهدا، «روح الله» است... شهدای گمنام، دو کار بزرگ کرده‌اند و ارزشمندترینِ دارایی‌هایشان یعنی «جان» و «نام» را دو دستی به معبودشان داده‌اند. دارایی‌هایی که ما حتی حاضر نیستیم یکی از آن‌ها را به دیگری بدهیم. شاید به خاطر همین است، که وقتی بین خودت و خدا آبروی آن‌ها را واسطه می‌کنی، خدا دست رد به سینه‌ات نمی‌زند.
می‌گویند شاعر دفاع مقدس، مرحوم «ابوالفضل سپهر»، همیشه به دوستانش توصیه می‌کرد «هر حاجتی دارید، پیش غریبه نروید، یک نذر کنید و حاجتتان را بگیرید.» و آن نذر «شستن قبر شهدای گمنام» بود…
