حسرت مادر

حسرت مادر  

متن زیر برای تمام مادرهای غیور ایرانی

سلام به همه ایرانی ها ، سلام به همه جوانان ، سلام به همه مسئولین و نخبگان ، سلام من کوچکترین به همه شماها.

نمی دونم شما هم شنیدید یا نه ، از زمزمه ی کوچه ها ، فلانی دانشگاه قبول شد با سهمیه شهید فلانی سهمیه داشت ... فلانی سهمیه داشت ... . شنیدید؟چی قضاوت کردید؟فکر کردید قضاوت کردید؟جاشون رفتید؟امشب میخوام باهم یه دوری تو دل بعضی ها بزنیم.موافقید؟ بگو بسم الله

تا حالا به کلماتی همچون خانواده ، عشق ، محبت ، مهر و... برخوردید.تا حالا حسرت نگاه مادر که سرچشمه عشق هست تو دلتون موند؟ تا حالا حسرت نگاه مظلومانه پدر تو ذهنتون نقش بست؟ تاحالا حسرت دیدن فرزند رو چشیدید؟ تا حالا ناز کردن فرزند خردسال رو دید؟ تا حالا ملتمسانه با قاب صحبت کردید؟

ولی چشم باز کنید اطراف ما پر از این صحنه هاست که نمی بینیم چون برای دیده شدن نیامدند. وقتی مادری فرزندی را بدنیا می آورد تمام وجود خود را در او خلاصه می کند.وقتی ثانیه ثانیه از رشد او رامی بیند امیدی در دل دارد.بزرگ شود در لباس دامادی ببیند موفقیت او را ببیند.ولی او بزرگ می شود آنقدر که دنیا برای او تنگ است.او از در شهادت دنیا را وداع می کند.ولی آغاز می شود.دنیای مادر آغاز می شود.وصف مادر شهید کار من نیست.

هرگز روبروی مادر شهید ، مادری فرزند خود را در آغوش نگیرد.

آیا تمام آن سهمیه ها فقدان عشق مادر را جبران می کند؟؟؟