بخشش در سیره امام علی (علیه السلام)

بخشش در سیره امام علی (علیه السلام)

اگر بخشش در اسلام توسط قرآن و ائمه اطهار سلام الله علیهم سفارش شده است، چگونه و طبق چه دلیل و مصلحتی امام علی علیه السلام از قاتل خویش نگذشتند؟

در مقدمه باید این نکته را متذکر شد که بنابر آنچه که در کتب تاریخی آمده، حضرت امیرالمومنین(ع) به امام حسن(ع) سفارش می کند که؛ ... اگر من زنده ماندم خودم صاحب اختیار خون خود هستم و اگر فانی شدم فنا میعادگاه من است. و اگر بخشیدم بخشش مایه تقرب من به خدا و نیکویی برای شماست.  

و در وصیتی دیگر می فرماید: ای فرزندان عبدالمطلب مبادا! شما را چنان ببینم که به بهانه اینکه امیر مومنان کشته شد، دست به خون مسلمانان بیالایید؛ هش دارید که به قصاص خون من، جز قاتلم را نباید بکشید؛ بنگرید که هرگاه من از این ضربت او جان سپردم تنها به کیفر این ضربت، یک ضربت بر او بزنید و این مرد را مثله نکنید.(نهج البلاغه نامه 47)

از کلام حضرت مولا بر می آید که حضرتش در عین خوب دانستن عفو، حکم قطعی به عفوّ ابن ملجم نمی دهد.چون حکم عفوّ مطلقاً خوب نیست بلکه در مواردی خوب و در مواردی بد می باشد.اگر حضرتش زنده می ماند شاید ابن ملجم را عفوّ می نمود ؛ و از این راه هم ماهیّت خوارج را فاش می ساخت هم کرم خود را نمایان می نمود. امّا بعد از شهادت حضرت اگر او را عفوّ می نمودند پیامدهایی منفی برای جامعه ی اسلامی داشت. لذا بهترین کار کشتن او بود ؛ لذا امام حسن (ع) او را قصاص نمودند ؛ که همانا امام معصوم همواره بهترین کار را انجام می دهد.