شهر خورشید

شهر خورشید  

وقتی برای اولین بار روبه روی ایوان طلایی ات ایستادم در هیاهوی دلم از عطر نگات در شوقی بی وصف بوی بهار را برای اولین بار حس کردم و دشتی از لاله های سپید در من جوانه زد و گرمای محبتت را در انبوهی از کبوتران سفید حرمّت به خوبی حس کردم و خجالت زد با بالهای سیاهم دوش به دوش کبوترانت محو تماشای خورشید برای لحظه ای خود را یکی از کبوترهای حرمت دیدم و هنوز بعد از مدت ها گرمای نگاهت را به همراه دارم و دلم هوای پرواز به شهر خورشید را دارد اما دیگر توان پیدا کردن شهر خوشید و پریدن را ندارد
به امید روزی که مرا بخوانی منتظر خواهم ماند و قدم قدم های دلم را برای حضور دوباره ات از عطر گل زهرا پر کرده ام و با وجودی آشنا منتظرم. فقط حضورش تسلی قلب حزینم خواهد بود