باید بسازد با فقیری با نداری

پایان شبهای بلند انتظاری

آیا برای آمدن میلی نداری؟

پایان شبهای بلند انتظاری

آیا برای آمدن میلی نداری؟

من نذر کردم خاک پایت را ببوسم

آیا سر این بنده منّت می گذاری؟

من قبل از اینها اینهمه ویران نبودم

آباد بود این خانه‌ی ما روزگاری

من دل ندادم تا که روزی پس بگیرم

می خواستم پیشت بماند یادگاری

تا اینکه دلها بوی سجاده بگیرند

باید بیایی و کمی تربت بیاری

یک روز می آیی و تا صبح قیامت

ما را به دست آسمانها می سپاری

یک هفته‌ی دیگر دل آواره من

باید بسازد با فقیری با نداری