ای سید و سرور ما، ای یادگار پیامبر (ص)، عزیز دل امیرالمونین (ع)، ای یوسف زهرای اطهار (ع)، منتقم خون خدا و سالار شهیدان (ع)، ای حُسن ختام غزل آفرینش مهدی جان! سال هاست در پس پرده غیبت بسر می بری، سال هاست مصیبت و درد کشیده ای، غم و اندوه و محرومیت ها دیده ای، هنوز برای مصیبت جدّت اشک از دیدگان مبارکت جاری است و خون گریه می کنی و ما که در کوچه و بازار دنیا دستمان را از دامان تو رها کرده ایم، سرگرم وسوسه ها و شیطنت های نفس، در کارهایمان مانده ایم و جز اینکه فقط نام شیعه بودن را یدک می کشیم اقدامی نمی کنیم. حال اگر دست توسل به دامانت بزنیم، با آغوشی باز پذیرای مایی و ما را از لطف و عنایات خاصه ات محروم نمی کنی و چه زیبا گفته ای که برایمان دعا می کنی. و اگر توجهات و عنایات تو نبود، تا حال دشمنان ما را نابود کرده بودند. ای مولای و آقای که شفیع گنهکارانی، تو نه تنها پاک و پاکیزهف بلکه و لایت و دوستی تو، افراد و اشخصاص آلود را پاک و مطهر می کند.حال با تمام عجز و ناتوانی خویش از خداوند متعال ظهور انسان کامل را خواهانیسم تا در سایه سار عنایات خاصه اش، عطر و بوی مهدویت بگیریم و خود را برای دیدار دوست آماده کنیم.
اللهم عجل لولیک الفرج محمد
اکنون می‌روم که با خدایم ملاقات کنم و آتشی را که در درونم مشتعل شده خاموش نمایم، و به سوی لانه با صفای جبهه پرواز می‌کنم تا دشمن بداند سنگر هیچ موقع خالی نمی‌ماند. خدا را شکر که توفیق یافتم در راه مبارزه حق علیه باطل شرکت کنم و آنچه دارم در طبق اخلاص نهاده تقدیم ایزدمنان کنم.
فرازی از وصیتنامه شهید
علیرضا علی‌مددی