من باور نمی کنم که خدا وجود داشته باشد.

من باور نمی کنم که خدا وجود داشته باشد." 

مردی برای اصلاح سر و صورتش به آرایشگاه رفت. در حال کار گفتگوی جالبی بین او و آرایشگر در گرفت. آن ها درباره موضوعات و مطالب مختلفی صحبت کردند. وقتی به موضوع «خدا» رسیدند، آرایشگر گفت: "من باور نمی کنم که خدا وجود داشته باشد." مشتری پرسید: "چرا باور نمی کنی؟"

کافی است به خیابان بروی تا ببینی چرا خدا وجود ندارد. به من بگو، اگر خدا وجود داشت آیا این همه مریض می شدند؟ بچه های بی سرپرست پیدا می شد؟ اگر خدا وجود می داشت، نباید درد و رنجی وجود داشت. نمی توانم خدای مهربانی را تصور کنم که اجازه می دهد این چیزها وجود داشته باشد."
مشتری لحظه ای فکر کرد اما جوابی نداد، چون نمی خواست جر و بحث کند. آرایشگر کارش را تمام کرد و مشتری از مغازه بیرون رفت. به محض اینکه بیرون آمد در خیابان مردی را دید با موهای بلند و کثیف و به هم تابیده و ریش اصلاح نکرده. ظاهرش کثیف و ‍‍ژولیده بود. مشتری برگشت و دوباره وارد آرایشگاه شد و به آرایشگر گفت: "می دانی چیست، به نظر من آرایشگرها هم وجود ندارند." آرایشگر با تعجب گفت: "چرا چنین حرفی می زنی؟! من اینجا هستم. من آرایشگرم! من همین الان موهای تو را کوتاه کردم! " مشتری با اعتراض گفت: "نه! آرایشگرها وجود ندارند، اگر وجود داشتند هیچ کس مثل مردی که آن بیرون است با موهای اصلاح نکرده پیدا نمی شد."
"نه بابا، آرایشگرها وجود دارند. موضوع این است که مردم به ما مراجعه نمی کنند."
مشتری تایید کرد:

"دقیقا نکته همین است. خدا هم وجود دارد! فقط مردم به او مراجعه نمی کنند و دنبالش نمی گردند. برای همین است که این همه درد و رنج در دنیا وجود دارد."