شهید عزیز دشت بزرگ و دوستان

خاطره ای از برادر بسیجی عزیز مهدی محرابی

همیشه وقتی که آزاده های عزیز می آمدند به دنبال پیدا کردن اولین دوست عزیزم شهید عزیز دشت بزرگ به دیدار آنها میرفتم ،شاید یک جورایی زنده پیدایش میکردم اما نیامدو پیدایش نکردم.
این قضیه گذشت تا اون سال که از جانب یک دوست خبر از آوردن تعدادی از شهیدان را شنیدم . از او سراغ عزیز و علیرضا را گرفتم کمی فکرکرد و گفت یک دشت بزرگ در اسامی دیدم دیگر تحمل نیاوردم و مکان استقرار پیکر پاکشان را سؤال کردم تا مطمئن میشدم .

دعا میکردم نباشد بلکه یک روز زنده پیدایش میکردم .اما وقتی به معراج شهدا رسیدم تا وارد شدم پاهایم سست شد و خوردم زمین . چون نام عزیز در صف جلو سمت راست سالن به چشمم خورد تابوت مطهر علیرضابیطارزاده هم درست در وسط سالن با فاصله دیده میشد. دیگرحال خود را نمیدانستم ...
به محمد برادر عزیزخبردادم و او را مجبور کردم تا زحمت پارچه تبریک شهادتش را خودش بکشد و او هم اجابت کرد و من هم کمکش کردم. عجب روز سختی بود و عجیب دورانی بود چقدر صبرمان بیشتر از حالابود.عزیز جان یادت بخیر و التماس دعا
                                                                                              یاعلی