قسمتی از وصیت نامه سردار شهید مهندس حاج عبدالحسین آقایی

شکر خداوند را که سعادتی نصیبم نمود که در آرزوی وصل محبوب خویش سر از پا نشناخته  ، اهل و دیار را پشت سر نهاده و راهی جبهه آن معبد بزرگ شوم.

 قسمتی از وصیت نامه سردار

  شهید مهندس حاج عبدالحسین آقایی

شکر خداوند را که سعادتی نصیبم نمود که در آرزوی وصل محبوب خویش سر از پا نشناخته  ، اهل و دیار را پشت سر نهاده و راهی جبهه آن معبد بزرگ ، آن مکان مقدس که در آن رنگ و بوی دنیوی نیست و هر آن چه هست معنویت است و عشق ، بشتابم . این چه سرو سودایی در وجود انسان است که تابع ظواهر فریبنده این دنیای فانی خواهد شد و هماندم که احساس رفتن از این مکان به آخرت را می کند شروع به ندامت می کند . حال نمیدانم که این مهمان پر ازغم و درد که تحفه ای جز توبه و ندامت و شرمندگی از ارتکاب گناه را ندارد پذیرا خواهد بود . بارالها پس از کوتاهی ورزیدن و اسراف بر نفس خود ، عذر خواه و پشیمان و شکسته خاطر و اقرارکننده و توبه کننده به در گاهت آمدم و از آن چه از من سر زده است پناهگاهی     نمی بینم . خداوندا پس عذرم را بپذیر و به شدت پریشانیم رحمت فرست . حال که احساس می کنم تا چند روز دیگه دنیا نخواهم بود و از پدر و مادرم طلب بخشش و مغفرت دارم و التماس دعا دارم .

صبح 18/11/1364  ساعت 10 صبح  

امور شهدای واحد فرهنگی پایگاه امام خمینی (ره)