ما به ارادت و اخلاص به خانواده‌های شهیدان افتخار میکنیم

رهبرانقلاب:

ما به ارادت و اخلاص به خانواده‌های شهیدان افتخار میکنیم و معتقدیم شهدا در خط مقدم حرکت کردند و پشت سر آنها بلافاصله پدران و مادران و همسرانشان، ایستادگی و ایثار کردند...

برای سردار مدافع حرم شهید روزبه هلیسایی

بسم الله الرحمن الرحیم
دیگه داشتم ناامید می¬شدم که گوشی رو برداره. اما بالاخره برداشت. صدای پیرزن خوب و سرحال بود. آخرین بار که با اون تلفنی صحبت کرده بودم مقداری ناخوش به نظر می¬رسید. بعد از سلام و احوال¬پرسی ازش پرسیدم: مامان! روزبه یادته؟
گفت: روزبه کیه؟ گفتم: همون که می¬گفتی فامیلش سخته. همون که ...
صحبتم رو قطع کرد و گفت: دوست داداشت؟ بچه¬های مسجد زینب؟
گفتم: آره. روزبه هلیسایی.
گفت: آره که یادمه. اون یکی از بچه¬هایی بود که تا مدت¬ها بعد از شهادت داداشت بهم سر می¬زد. حالش خوبه؟ مدتیه ازش خبر ندارم.
بغض به گلوم آنچنان فشاری می¬آورد که می¬ترسیدم اگه یه کلمه هم حرف بزنم بترکه. نمی¬دونستم اصلاً چرا به مادرم زنگ زدم. آخه برا چی می¬بایست قلب پیرزن رو به درد بیارم؟
اما راه دیگه ¬ای هم نداشتم. شاید یه نوع خودخواهی بود. هیچکس رو نداشتم که از روزبه برام بگه یا از روزبه براش بگم. مرثیة روزبه رو توی این شهر غریبِ بی¬در و پیکر از کی بشنوم و برا کی بخونم؟
خیلی خودم رو کنترل می¬کردم. نذاشتم گریه¬ام بگیره. دل رو به دریا زدم. با صدای لرزونم بهش گفتم: اونم شهید شد.
مادرم نشنید چی دارم می¬گم. بازم به حرفاش ادامه داد: آره خوب می¬شناسمش. چشمش هم قبلاً ترکش خورده بود. با داداشت بود اما اون هیچیش نشد. حسین مرادی هم بندة خدا توی اون انفجار دوتا چشمش رو از دست داد.
نمی¬دونستم بگم بهش یا نه! انگاری متوجه حال خراب من شده بود. گفت: می¬گم حالش خوبه؟ ازش خبری نداری؟ کجاس الآن؟
چشام پر از اشک بود. اما دیگه نتونستم خودم رو از هجوم اشکم در امان نگه¬دارم. اشک¬ها هم دیگه تو کاسة چشمام جاشون نمی¬شد. قطره قطره غلتیدن و روی صورتم پائین اومدن. دیگه امان هم نمی-دادن. رفتم تو اتاق که تنها باشم. پیرزن، بیچاره هنوز منتظر من بود. دریغ از یک کلمه.