شهید باهنر نخست‌وزیری که بویی از ریا نبرده بود

نخست‌وزیری که بویی از ریا نبرده بود

شهید باهنر در جواب امام(ره) که فرمودند «شما این همه کار کرده‌اید و هیچ نمی‌گویید»، گفت: چه لزومی دارد که آن را مطرح کنم؟ ترجیح می‌دهم کارهای یک وزیر را انجام بدهم؛ ولی اسم وزیر را نداشته باشم.

 شهید دکتر محمدجواد باهنر در سال ۱۳۱۲ در محله‌‌شهر که از محله‌های بسیار قدیمی و فقیرنشین شهر کرمان بود، به دنیا آمد.

وی فرزند دوم خانواده و دارای ۹ خواهر و برادر بود. پدر او پیشه‌ور ساده‌ای بود که زندگی محقرانه‌ای داشت.

در سن پنج سالگی برای آموزش به مکتبخانه‌ای سپرده شد و نزد بانوی معلم مکتبخانه قرآن را فرا گرفت. از حدود ۱۱ سالگی با راهنمایی حجت‌الاسلام حقیقی، فرزند معلم مکتبخانه، به مدرسه معصومیه کرمان وارد شد و تعلیم دروس حوزوی را آغاز کرد.

او در سال ۱۳۳۲ وارد حوزه علمیه قم و در همان زمان طلبگی وارد دانشکده الهیات شد و کارشناسی الهیات خود را در سال ۱۳۳۷ به اتمام رسانید.

پس از انقلاب، به‌عنوان نماینده کرمان در مجلس خبرگان قانون اساسی و نماینده تهران در دوره اول مجلس شورای اسلامی انتخاب شد.

به دنبال انتخاب محمدعلی رجایی به ریاست جمهوری، بنا به پیشنهاد شهید رجایی، باهنر در سال ۱۳۶۰ به‌عنوان نخست وزیر به مجلس شورای اسلامی معرفی شد و مجلس نیز به او و وزرای وی رأی اعتماد داد. محمدجواد باهنر به همراه شهید رجایی در انفجار ۸ شهریور ۱۳۶۰ به شهادت رسید.

گوشه‌ای از خصوصیات اخلاقی و رفتاری شهید دکتر محمدجواد باهنر در دوران خدمت به نظام مقدس جمهوری اسلامی را مرور می‌کنیم.