قرآن
کریم در باب مقابله با دشمنان، هم مسلمانان را به وحدت دعوت کرده: «و
اعتصموا بحَبلِ اللّه جَمیعاً و لا تفرّقوا» (سوره آل عمران، آیه 103) و
هم از تفرقه نهى فرموده است: «و لا تَنازعوا فتَفشِلوا» (سوره انفال، آیه
46) با یکدیگر نزاع نکنید که سست و ناتوان مى شوید.
نکته ی قابل توجه
اینکه می فرماید: با خودتان نزاع و مشاجره نکنید، نمی گوید نجنگید آن که
دیگر طریق اولی است، وقتی که خودی ها و گروه هایی از خودی ملت و کشور به
روی یکدیگر تفنگ بکشند، با هم نزاع و مشاجره و اختلاف داشته باشند، این
عروسی دشمن است… پس دستور هم این است که با یکدیگر منازعه و مشاجره (نه
جنگ) نکنید که پشت سرش سستی و ضعف پیدا می شود و پشت سر ضعف آن شوکت و عظمت
و قدرت شما از میان می رود.
به دو مثال توجّه کنید:
با خودتان نزاع و مشاجره نکنید، نمی گوید نجنگید آن که دیگر طریق اولی است، وقتی که خودی ها و گروه هایی از خودی ملت و کشور به روی یکدیگر تفنگ بکشند، با هم نزاع و مشاجره و اختلاف داشته باشند، عروسی دشمن است… پس دستور هم این است که با یکدیگر منازعه و مشاجره (نه جنگ) نکنید که پشت سرش سستی و ضعف پیدا می شود و پشت سر ضعف آن شوکت و عظمت و قدرت شما از میان می رود
بنابر
این مسلمانان با وجود اختلافات سلیقه ای و طبیعی و اختلاف در امور جزئی و
فرعی، باید در برابر دشمنان بالفعل و بالقوه خود، در جهت حفظ و دفاع از دین و
دسترس به اهداف اساسی و اصولی در ابعاد گوناگون، همسو و همفکر و هم مرام
باشند و با تمام توان و برنامه های منسجم و همسو، از دین و دستاوردهای آن
دفاع نمایند.
قرآن، مسلمانان را به وحدت دستور می دهد و از تنازع و مشاجره جهت پیشگیری از سستی و زبونی و اضمحلال اقتدار و عظمتشان به طور صریح نهی می کند.
پیامبر
گرامی اسلام با تکیه بر مبانی اتحاد اسلامی، مدینه فاضله ای سرشار از عشق،
صمیمیت، برادری، ایثار و تمامی فضایل انسانی ساخت که هنوز بشر در حسرت و
آرزوی تحقق دوباره چنین جامعه ای به سر می برد.
از دیگر آثاری که قرآن برای اتحاد برمی
شمارد، استواری و حفظ هیمنه و استحکام جامعه است. هنگامی که جامعه از
اختلاف دست بردارد و تنازع را به کناری نهد، دل ها به هم نزدیک و صفوف آنها
منسجم و مستحکم می گردد؛ به گونه ای که خللی در میان نمی ماند تا دشمن از
آن نفوذ کند و به جامعه ضربه زند. در این تحلیل، علت و سبب شکست جامعه،
وجود اختلافات و درگیری ها دانسته شده است که مفهوم دیگر آن می تواند چنین
باشد که اتحاد، عاملِ انسجام و وحدت صفوف و در نتیجه، پیروزی است.
با
خودتان نزاع و مشاجره نکنید، نمی گوید نجنگید آن که دیگر طریق اولی است،
وقتی که خودی ها و گروه هایی از خودی ملت و کشور به روی یکدیگر تفنگ بکشند،
با هم نزاع و مشاجره و اختلاف داشته باشند، عروسی دشمن است… پس دستور هم
این است که با یکدیگر منازعه و مشاجره (نه جنگ) نکنید که پشت سرش سستی و
ضعف پیدا می شود و پشت سر ضعف آن شوکت و عظمت و قدرت شما از میان می رود.
[آشنایی با قرآن، ج3 ص 101]
نزاع و اختلاف
، عامل انهدام کیان و شخصیت جامعه اسلامی است. با یکدیگر نزاع نکنید و
اختلاف نداشته باشید که سست و ضعیف خواهید شد و بو و خاصیت خود را از دست
خواهید داد.
جدال و اختلاف، کیان و شخصیت جامعه اسلامی را منهدم می کند. ایمان اساس دوستی و وداد و ولاء مؤمنان است.
سایت مباحثه غدیر
فرآوری: زهرا اجلال - بخش قرآن تبیان